Liczne branże a nawet całe sektory przemysłu działają w oparciu o produkty uboczne pochodzące z produkcji żywności. Dla przykładu branża paszowa wykorzystuje produkty przerobu buraków cukrowych, kukurydzy, zbóż browarniczych, mleczarskie, a przemysł nawozowy - produkty uboczne przemysłu skrobiowego, cukrowniczego i mleczarskiego.

Obecna definicja odpadów zawarta w unijnych przepisach środowiskowych może doprowadzić do pogorszenia funkcjonowania podmiotów wspomnianych branż poprzez postawienie znaku równości pomiędzy produktami ubocznymi i odpadami. Aby zapobiec niewłaściwej klasyfikacji, na poziomie wspólnotowym powołano forum pod nazwą Zintegrowane Zarządzanie Źródłami Surowców i Odpadami (IRWM).  Grupa ta ma na celu opracowanie kryteriów rozróżniania produktów ubocznych będących surowcami od tych, które są wyłącznie odpadami. W skład IRWM wchodzą przedstawiciele łańcucha żywnościowego (m.in. reprezentowani przez Konfederację Producentów Żywności i Napojów w UE, CIAA), przedsiębiorcy spoza łańcucha żywnościowego oraz reprezentanci Komisji Europejskiej.

Brak jednoznacznej wykładni prawnej doprowadził do wszczęcia kilku postępowań w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości. ETS orzekł, że towar bądź surowiec nie może być uznany za odpad, jeżeli posiada znaczenie gospodarcze, a przedsiębiorcy dążą do jego wykorzestania lub wprowadzania na rynek.

Z kolei forum IRWM określiło nieodzowne kryteria uznania produktu ubocznego jako surowca:
- przydatność do produkcji
- zamiar wykorzystania lub wprowadzenia do obrotu
- ujęcie zasad bezpieczeństwa, jakości i ochrony środowiska w przepisach bądź zasadach produkcyjnych
- fakt istnienia rynku danego towaru lub surowca.

JC