W pierwszej połowie tego roku wartość żywności z Polski sprzedanej za granicę wzrosła o 6,4 proc, do 11,2 mld euro. W porównaniu z ubiegłym rokiem to przyśpieszenie z 4,5 proc., choć dynamika jest wciąż niższa niż w kilku poprzednich latach, kiedy przekraczała 10 proc. w skali roku. Polska jest już jednak szóstym eksporterem żywności w UE. Jeszcze w 2012 r. była na ósmej pozycji. Mimo tych osiągnięć na półkach w sklepach za granicą nadal trudno jest dostrzec wyroby oferowane pod naszymi markami. Wyjątki to wódka i kiełbasa. Producenci mają świadomość, że już niedługo z tego powodu może być im trudno rozwijać sprzedaż za granicą. Zmieniają więc strategie działania - stawiając na eksport pod własnymi markami, a nie w ramach produkcji na zlecenie zagranicznych koncernów. Konkurować niską ceną za granicą nie da się w nieskończoność. A na tym do tej pory polegał podbój obcych rynków przez krajowych przedsiębiorców.

- Eksport polskiej żywności ma miejsce dopiero od 11 lat, czyli od momentu wejścia Polski do UE. Krajowi producenci debiutowali za granicą w czasie ogromnej globalnej konkurencji Musieli więc najpierw przekonać do siebie lokalnych konsumentów. A mogli to zrobić tylko w jeden sposób: oferując wysokiej jakości wyroby w atrakcyjnej cenie. Na budowanie pozycji własnej marki nie było miejsca - wyjaśnia Andrzej Gantner, dyrektor generalny Polskiej Federacji Producentów Żywności. Musieli również poznać upodobania lokalnych klientów, by pod tym kontem dostosować swoje produkty. Wreszcie potrzebna była konsolidacja w sektorze spożywczym, by powstali duzi gracze dysponujący nie tylko odpowiednią skalą działania, ale i pieniędzmi pozwalającymi na promowanie i rozwijanie polskich brandów za granicą.

Więcej w: Dziennik Gazeta Prawna 17.09. 2015