Doświadczenia innych krajów również wskazują na nieefektywność tego typu rozwiązań. Co więcej, podatek cukrowy w Polsce jest drastycznie wysoki w porównaniu do siły nabywczej polskiego konsumenta. Dla porównania, w Polsce opłata wynosi 0,50 zł/0,119€* za litr napoju przy średnim miesięcznym wynagrodzeniu netto 1 704€**, podczas gdy np. w Belgii jest to 0,119 €/l przy wynagrodzeniu o 42% wyższym niż w Polsce - 2 430€, a we Francji 0,035-0,26€/l przy wynagrodzeniu o 32% wyższym - 2 244€. Dodatkowo, w wielu europejskich krajach takie opodatkowanie nie zostało wprowadzone, m.in. ze względu na uznanie braku jego skuteczności.

Federacja uważa również za nieuzasadnione objęcie podatkiem substancji słodzących oraz kofeiny i tauryny, mimo że celem ustawodawcy było przeciwdziałanie cukrzycy i otyłości.

PFPŻ ZP popiera także zniesienie dodatkowej opłaty cukrowej, która jest niekonstytucyjnym obciążeniem. Obecnie przedsiębiorcy muszą uiścić dodatkową opłatę cukrową, wynoszącą 50 proc. opłaty podstawowej, nawet przy minimalnym przekroczeniu terminu czy np. przy dokonywaniu przez przedsiębiorców korekty opłaty od środków spożywczych. Organ podatkowy nie może jej miarkować, ani od niej odstąpić, choć sądy administracyjne coraz częściej orzekają, że przepisy o dodatkowej opłacie naruszają Konstytucję. Ministerstwo Finansów przyznało już w odpowiedzi na pismo PFPŻ ZP, iż z uwagi na dotkliwość opłaty dodatkowej, określonej w art. 12i ustawy o zdrowiu publicznym, zasadne pozostaje wprowadzenie miarkowania. Niestety do chwili obecnej przepisy nie uległy zmianie, mimo kolejnych wyroków podważających zasadność wymierzania opłaty dodatkowej. Naszym zdaniem zasadne pozostaje uchylenie art. 12i ustawy o zdrowiu publicznym, a sankcją za brak terminowej wpłaty opłaty od środków spożywczych powinny być wyłącznie odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych. Przepisy o dodatkowej opłacie cukrowej należy uznać za niekonstytucyjne, bowiem praktycznym efektem ich wprowadzenia jest karanie podatników za składanie korekt zobowiązań w opłacie cukrowej. Obowiązująca obecnie konstrukcja opłaty dodatkowej zrównuje sytuacje podmiotów unikających jakichkolwiek podatków w opłat z sytuacja podmiotu, który pomylił się i sam bezzwłocznie naprawił swój błąd. Narusza również zasadę proporcjonalności i samo obliczania podatków (tu opłat).